ខ្សែភាពយន្ដ Squid Game និងសង្គមពិតនៃបញ្ហាបំណុលនៅកូរ៉េ

ជឿថា មានមនុស្សជាច្រើនបានទស្សនាខ្សែភាពយន្ត Squid Game រួចហើយ ព្រោះប៉ុន្មានថ្ងៃនេះឃើញការវិភាគទៅលើតួអង្គយ៉ាងច្រើន ប៉ុន្តែមានចំនុចមួយដែលខ្ញុំចង់ដឹងជាងគេ នោះគឺ “បំណុល”។ បន្ទាប់ពីមើល Squid Game រួច ខ្ញុំក៏បានទៅស្រាវជ្រាវអំពី “Household Debt in Korea”​ (បំណុលក្នុងគ្រួសារនៅប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង) ហើយថ្ងៃនេះក៏បានសរសេរអត្ថបទមួយយ៉ាងវែងមកចែករំលែក។

Household Debt ត្រូវបានកំណត់ថាជាបំណុលបញ្ចាំលើលំនៅដ្ឋាន ឬអចលនទ្រព្យ បំណុលកាតឥណទាន(Credit Card) និងបំណុលផ្សេងៗទៀត។ ដូចដែលអ្នកទាំងអស់គ្នាបានដឹងថា ប្រទេសកូរ៉េក៏ជាប្រទេសដែលរីកចម្រើនជឿនលឿនមួយដែរ ក៏ប៉ុន្តែបើគិតត្រឹមខែកក្កដា ឆ្នាំ២០២១ អត្រា Household Debt នៅកូរ៉េខាងត្បូងវិញ គឺបានកើនឡើងរហូតដល់ទៅ ១.៥៣ ទ្រីលានដុល្លាអាមេរិក ទៅ ១.៥៥ ទ្រីលានដុល្លាអាមេរិក នេះគឺយោងទៅតាមទិន្នន័យរបស់ BOK (Bank of Korea)។ យោងទៅតាមទិន្នន័យស្រាវជ្រាវរបស់វិទ្យាស្ថាន Seoul គិតត្រឹមឆ្នាំ២០១៨​ អ្នកដែលរស់នៅក្នុងទីក្រុង Seoul ជាមធ្យម ជាប់បំណុលប្រមាណ $៤៤.០០០​ (៥២លានវ៉ុន)។

បំណុលផ្ទាល់ខ្លួនច្រើនយ៉ាងនេះ តើអ្វីខ្លះជាមូលហេតុធំៗដែលនាំអោយកើតមានបញ្ហានេះ?

មូលហេតុទី១៖ ល្បែង

ចំនួនយុវវ័យដែលបានទទួលការព្យាបាលពីការញៀនល្បែង (Gambling Addiction) បានកើនឡើងពី១៦៨នាក់ ក្នុងឆ្នាំ២០១៥ ដល់១០២៧នាក់ ក្នុងឆ្នាំ២០១៨។ នៅក្នុងរឿង Squid Game វិញ តួអង្គ Gi Hun ដែលមានលេខរៀង៤៥៦ គឺញៀនជាមួយនឹងល្បែងភ្នាល់ដាក់ប្រាក់ រហូតដល់លួចលុយម្ដាយដើម្បីទៅភ្នាល់សេះទៀត។ ជាមួយនឹងឈុតឆាករបស់Gi Hun នៅភាគដំបូង យើងនឹងឃើញពីទិដ្ឋភាពនៃសង្គមមួយដែលមនុស្សជាច្រើននាំគ្នាទៅលេងល្បែងភ្នាល់សេះដែលមានការតម្រង់ជួរនិងដណ្ដើមគ្នាភ្នាល់សេះ ជាមួយនឹងអ្នកចងការប្រាក់សម្រាប់ផ្ដល់ទុនបន្ថែមដល់អ្នកចាញ់ល្បែងដើម្បីប្រថុយភ្នាល់ម្ដងទៀត។

មូលហេតុទី២៖ កម្ចីដើម្បីបង្កើតមុខរបរ

ស្តាប់ទៅ វាអាចជារឿងល្អ ប៉ុន្តែកម្ចី SMEs និងការបង្កើតមុខរបរតូចៗផ្ទាល់ខ្លួននៅប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង គឺមិនមែនជារឿងងាយនោះទេ។ យោងទៅតាមការស្រាវជ្រាវរបស់ Korea Economic Institute (KEI) ម្ចាស់អាជីវកម្មតូចៗទាំងនេះ ភាគច្រើនជាអ្នកដែលមានវ័យកណ្តាល ហើយត្រូវបានបញ្ឈប់ការងារពីក្រុមហ៊ុនរបស់ Chaebols រួចទៅរកកម្ចីដើម្បីធ្វើជំនួញ។ ជំនួញតូចៗជាច្រើនត្រូវប្រឈមនឹងការប្រកួតប្រជែងជាមួយក្រុម “Chaebols” ដែលជាក្រុមជំនួញយក្សនៅប្រទេសកូរ៉េ ហើយភាគរយនៃការបរាជ័យគឺខ្ពស់។ ហេតុនេះហើយ ពួកគេព្យាយាមទប់ទល់នឹងការរកសុីរបស់ខ្លួនដោយខ្ចីបន្ថែមពីក្រុមចងការ Loan Sharks។ នៅក្នុងរឿង Squid Game តួអង្គ Gi Hun ដដែល គាត់ត្រូវបានគេបញ្ឈប់ពីការងារ បន្ទាប់មកបានធ្វើការកម្ចីពីធនាគារ ២៥០លានវ៉ុន ដើម្បីបើកអាជីវកម្មចំនួន ២ ប៉ុន្តែបរាជ័យទាំងអស់ ហើយគាត់បានជាប់បំណុលអ្នកចងការ ១៦០ លានវ៉ុនទៀតផង។

មូលហេតុទី៣៖ កម្ចីដើម្បីបណ្តាក់ទុន

នៅក្នុងរឿង Squid Game តួអង្គ Sang Woo លេខរៀង ២១៨ បានលួចវេរលុយចេញពីកុងរបស់អតិថិជនខ្លួនទៅបណ្តាក់ទុនលើ Derivative Investment ប៉ុន្តែបរាជ័យ ហើយត្រូវបាត់បង់ប្រាក់ចំនួន ៦៥០ លានវ៉ុន ព្រមទាំងជាប់ទោសដែលត្រូវប៉ូលីសដេញចាប់ផងដែរ។ ការជួញដូរភាគហ៊ុនគឺជាបញ្ហាមួយទៀតនៃកំណើនប្រាក់បំណុល ដោយសារតែអ្នកខ្លះត្រូវខ្ចីលុយដើម្បីបង្វិលទិញហ៊ុនដែលខ្លួនគិតថាចំណេញ ប៉ុន្តែក្រោយមកបែរជាខាត ដែលជាហេតុបណ្ដាលឱ្យការខ្វះលុយដើម្បីបង្វិលសងគេវិញ។ ក្រឡេកមើលទិដ្ឋភាពសង្គមជាក់ស្ដែងវិញ​ ក្នុងអំឡុងពេលវិបត្តិកូវីដ១៩ ការជួញដូរភាគហ៊ុនរបស់កូរ៉េត្រូវកើនឡើង។ ដោយគិតត្រឹមខែមេសា ឆ្នាំ២០២០ Active Stock accounts មានប្រមាណជាង៣២លានគណនី នេះគឺយោងទៅតាមការបង្ហាញរបស់ Korea Financial Investment Association។

មូលហេតុទី៤៖ សម្ភារៈនិយម

ដូចដែលយើងទាំងអស់គ្នាដឹងរួចមកហើយថាប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង គឺជាប្រទេសដែលជឿនលឿន និងសុីវីល័យ។ សម្ភារៈនិយមបានធ្វើឱ្យមនុស្សជាច្រើន សុខចិត្តចំណាយលើសពីចំណូលដែលខ្លួនរកបាន ដែលជាពិសេសគឺក្រុមយុវវ័យ។ យោងទៅតាមការចុះផ្សាយរបស់ KEI បានបង្ហាញថា ៩១% នៃការទិញទំនិញដោយប្រើកាត គឺប្រើជាមួយកាតឥណទាន(Credit Card)។ ក្នុងបទសម្ភាស៍មួយរវាងសារពត៌មាន CNA និងយុវជនកូរ៉េម្នាក់ បានបង្ហាញថា ខ្លួនគាត់មានចំណូលប្រហែល៥០០$ប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែគាត់ប្រើប្រាស់កាតឥណទាន ៤ ដែលអាចចាយបានរហូតដល់ទៅ៦០ដងនៃចំណូលរបស់គាត់។ បញ្ហាសម្ភារៈនិយម បានធ្វើអោយគាត់ជាប់បំណុលជាមួយកាតឥណទានដល់ទៅជាង ៧ មុឺនដុល្លាអាមេរិក។

ទាំងនេះជាមូលហេតុធំៗដែលបានបង្កឡើង ប៉ុន្តែមិនទាន់អស់នោះទេ។ នៅមានសំណួរចំនួន ២ ទៀត “តើហេតុអ្វីបានជាបំណុលទាំងនោះមានច្រើនម្ល៉េះ? ហើយម៉េចក៏ពួកគេហ៊ានប្រកួតស្លាប់រស់ដើម្បីលុយ?”

នៅប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងមានក្រុមចងការប្រាក់ ដែលគេហៅថា Loan Sharks។ សម្រាប់ការខ្ចីគឺងាយស្រួល ប៉ុន្តែអត្រាការប្រាក់អាចខ្ពស់រហូតដល់ទៅ ៥០០%។ នេះគឺជាមូលហេតុមួយដែលធ្វើឱ្យចំនួនប្រាក់កម្ចីកើនឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស ហើយក្រុមចងការបែបនេះ គឺមិនស្របច្បាប់នោះទេ។ នៅប្រទេសកូរ៉េ មានករណីខ្លះគឺ Loan Sharks អាចផ្តល់កម្ចីបែបងាយៗទៅកាន់ក្មេងៗ ដោយពួកគេគ្រាន់តែផ្ញើសារដើម្បីខ្ចីជាការស្រេច ប៉ុន្តែពេលខ្លះសម្រាប់ការខ្ចី កម្ចី២៤០$ គឺត្រូវសងវិញក្នុងចំនួ៤០០$ ហើយមានរយៈពេល​២អាទិត្យ។ ការប្រកួតស្លាប់រស់ក្នុង Squid Game អាចគ្រាន់តែជាខ្សែភាពយន្ត។ ប៉ុន្តែសម្រាប់ជាក់ស្តែងវិញ ក្នុងអំឡុងឆ្នាំ២០១៤-២០១៨ មានមនុស្សច្រើនជាង ៨០០នាក់បានព្យាយាមលោតសម្លាប់ខ្លួននៅស្ពាន Mapo ក្នុងទីក្រុង Seoul ដោយសារតែវ័ណ្ឌករនឹងបំណុល។ ពួកគេត្រូវរស់នៅប្រឈមនឹងសម្ពាធ ព្រោះភាពអាម៉ាស និងភាពភ័យខ្លាចពីសំណាក់ក្រុម Loan Sharks។ ដូចដែលយើងបានឃើញនៅក្នុងខ្សែភាពយន្តកូរ៉េអញ្ចឹង ក្រុម Loan Sharks តែងតែតាមទារបំណុលក្នុងសភាពជាអំពើហិង្សា ឬធ្វើបាប ឬដាក់ទារុណកម្មក្នុងទម្រង់ផ្សេងៗដើម្បីឱ្យកូនបំណុលសងប្រាក់ ក្រោមការប្រាក់អាចលើសពីប្រាក់ដើមរាប់សិបដង ជួនខ្លះការប្រាក់អាចក្លាយជាប្រាក់ដើម ហើយយកប្រាក់ដើមដែលបានបន្ថែមថ្មីនោះមកគណនាជាការប្រាក់ថ្មីម្ដងទៀត។