តាមពិតទៅ ពាក្យថាបំណុលគឺមិនមែនជាអ្វីដែលអាក្រក់ឡើយ ដោយសារតែបំណុលអាចជួយជីវភាព ស្ដារនិងពង្រីកអាជីវកម្ម និងផ្ដល់ជាប្រយោជន៍ជាច្រើន។ ក៏ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលបំណុលចេះតែកើនឡើង ខណៈដែលខ្លួនមិនអាចសងត្រលប់វិញនូវបំណុលទាំងនោះបាន ស្ថានភាពបែបនេះត្រូវបានចាត់ទុកថាកំពុងធ្លាក់ក្នុងហានិភ័យហិរញ្ញវត្ថុដ៏ធ្ងន់ធ្ងរដោយសារតែបំណុលច្រើនលើសលុប ឬបំណុលវណ្ឌក។ ក្នុងការអនុវត្ដបច្ចុប្បន្ន បំណុលអាចកើតឡើងដោយមាន ឬគ្មានការប្រាក់។ បំណុលក៏អាចកើតឡើងពីសេវាហិរញ្ញវត្ថុផ្លូវការ (ដូចជាសេវាហិរញ្ញវត្ថុផ្តល់ដោយគ្រឹះស្ថានធនាគារនិងហិរញ្ញវត្ថុដែលស្ថិតក្រោមការត្រួតពិនិត្យរបស់ធនាគារកណ្ដាល) និងសេវាហិរញ្ញវត្ថុក្រៅផ្លូវការ (ដូចជាអ្នកចងការប្រាក់ជាដើម)។
តើអ្វីជាកត្តាចម្បងៗដែលធ្វើឱ្យបំណុលក្លាយជាគ្រោះថ្នាក់?
ជាការពិត បំណុលប្រៀបបានជាអាវុធមុខ ២។ ប្រសិនបើយើងអាចប្រើប្រាស់បំណុលបានល្អ គឺប្រៀបបានដូចជាទទួលបានកាតាលីករយ៉ាងស័ក្ដិសិទ្ធិក្នុងការបន្ថែមទុនដើម្បីស្ដារ ពង្រីក និងអភិវឌ្ឍអាជីវកម្ម និងផ្ដល់នូវអ្វីដែលធ្វើឱ្យជីវិតរបស់យើងកាន់តែប្រសើរឡើង។ យ៉ាងណាមិញ បំណុលនឹងក្លាយជាសុបិនមួយដ៏អាក្រក់នៅពេលដែលយើងទៅខ្ចីប្រាក់ដោយគ្មានផែនការប្រើប្រាស់ប្រាក់កម្ចីច្បាស់លាស់ ខ្ចីប្រាក់ដើម្បីហ៊ឺហារមួយគ្រា សម្ភារៈនិយម ខ្ចីប្រាក់ជាមួយអ្នកចងការប្រាក់ខុសច្បាប់ ខ្ចីប្រាក់ដើម្បីលេងល្បែង ឬដើម្បីយកទៅធ្វើការវិនិយោគមួយដែលមានហានិភ័យខ្ពស់។ ប្រសិនបើយើងពិនិត្យឱ្យស៊ីជម្រៅ ចំណុចរួមមួយនៃគុណវិបត្ដិរបស់បំណុលគឺបណ្ដាលមកពីការហ៊ានហក់លោតរហូតហួសពីសមត្ថភាពរបស់ខ្លួន ឬដូចពាក្យចាស់លោកពោលថា “ឃើញដំរីជុះ ក៏ចង់ជុះដូចដំរី” ។
តើហេតុអ្វីបានជាយើងមិនគួរខ្ចីប្រាក់ពីអ្នកផ្តល់សេវាហិរញ្ញវត្ថុក្រៅផ្លូវការ?
អ្នកផ្តល់សេវាហិរញ្ញវត្ថុក្រៅផ្លូវការ ឧទាហរណ៍ អ្នកចងការប្រាក់ មិនមានអាជ្ញាបណ្ណត្រឹមត្រូវនិងមិនស្ថិតក្រោមការត្រួតពិនិត្យដោយអាណាព្យាបាលដូចជាធនាគារកណ្ដាលឡើយ។ ក្នុងការអនុវត្ដជាក់ស្ដែង អ្នកផ្តល់សេវាហិរញ្ញវត្ថុក្រៅផ្លូវការអាចមាននីតិវីធីស្នើសុំកម្ចីងាយស្រួលជាងការខ្ចីបំណុលពីអ្នកផ្តល់សេវាហិរញ្ញវត្ថុផ្លូវការ។ នីតិវិធីក្នុងការខ្ចីប្រាក់ពីអ្នកផ្តល់សេវាហិរញ្ញវត្ថុផ្លូវការ ដូចជា ធនាគារ ឬគ្រឹះស្ថានមីក្រូហិរញ្ញវត្ថុ ជាដើម តម្រូវឱ្យសិក្សាយ៉ាងល្អិតល្អន់អំពីលទ្ធភាពសងត្រលប់វិញរបស់អ្នកខ្ចីប្រាក់ ដែលមានដូចជាការស៊ើបសួរនិងសិក្សាអំពីប្រាក់ចំណូលឬប្រាក់ខែ ការវិភាគនិងវិនិច្ឆ័យទ្រព្យធានា និងប្រវត្ដិកម្ចីជាដើម ដែលជាហេតុចំណាយពេលយូរជាងនីតិវិធីស្នើសុំកម្ចីរបស់អ្នកផ្តល់សេវាហិរញ្ញវត្ថុក្រៅផ្លូវការ។ អ្វីដែលជាចំណុចសំខាន់មួយទៀតនោះគឺ នីតិវិធីអនុញ្ញាតបំណុលរបស់អ្នកផ្តល់សេវាហិរញ្ញវត្ថុផ្លូវការអាចធ្វើឱ្យមនុស្សជុំវិញដឹងថាយើងកំពុងស្នើសុំកម្ចី ខណៈអ្នកផ្តល់សេវាហិរញ្ញវត្ថុក្រៅផ្លូវការគ្រាន់តែតម្រូវឱ្យតម្កល់ប្លង់រឹង ឬថតរូបឬវីដេអូ ឬថតចម្លងអត្តសញ្ញាបណ្ណជាដើម។ ត្បិតតែការស្នើសុំកម្ចីងាយស្រួលក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែអាចមានហានិភ័យខ្ពស់ជាងកម្ចីពីអ្នកផ្តល់សេវាហិរញ្ញវត្ថុផ្លូវការ។ ជាក់ស្ដែង នៅពេលដែលគ្រឹះស្ថានក្នុងសេវាហិរញ្ញវត្ថុផ្លូវការរកឃើញថាអ្នកខ្ចីប្រាក់មិនអាចមានលទ្ធភាពសង ឬជាអតិថិជនដែលមានហានិភ័យខ្ពស់ នោះគ្រឹះស្ថាននឹងមិនផ្ដល់កម្ចីឱ្យឡើយ ដែលនេះខុសពីសេវាហិរញ្ញវត្ថុក្រៅផ្លូវការដោយអ្នកចងការប្រាក់នឹងឱ្យប្រាក់កម្ចីដោយសម្លឹងមើលឃើញផ្លូវមាសផ្លូវប្រាក់របស់ពួកគេ ទោះបីជាដឹងថាកម្ចីនោះអាចធ្វើឱ្យកូនបំណុលក្ស័យធនក៏ដោយ។ បន្ថែមពីលើនេះ កម្ចីពីអ្នកផ្តល់សេវាហិរញ្ញវត្ថុក្រៅផ្លូវការអាចមានការប្រាក់ខ្ពស់ជាង គ្មានការគាំពារអតិថិជនដូចអ្នកផ្តល់សេវាហិរញ្ញវត្ថុផ្លូវការ មានបង្កប់ល្បិចក្នុងការគណនាប្រាក់សងត្រលប់មកវិញដើម្បីឱ្យអ្នកចងការប្រាក់ចំណេញច្រើន និងអាចមានករណីហិង្សាគំរាមកំហែងនៅពេលដែលគ្មានប្រាក់សងត្រលប់វិញ។
កូនបំណុលក៏ត្រូវទទួលបានការការពារដោយច្បាប់
ដូចនេះ បំណុលមិនមែនជាអ្វីដែលគួរឱ្យខ្លាចឡើយ ដែលបំណុលគ្រាន់តែជាវិធីសាស្ត្រមួយដើម្បីបង្វិលទុន និងជាផ្នែកមួយនៃចរន្ដសកម្មភាពសេដ្ឋកិច្ច។ ដើម្បីកាត់បន្ថយហានិភ័យបំណុលវណ្ឌក យើងត្រូវសិក្សាឱ្យច្បាស់ពីភាពចាំបាច់នៃប្រាក់កម្ចីដែលយើងគ្រោងនឹងខ្ចី វិភាគនិងបង្កើតជាផែនការនាថ្ងៃមុខក្រោយពេលទទួលបានកម្ចី សិក្សាអំពីកិច្ចសិន្យាកម្ចីឱ្យច្បាស់លាស់មុននឹងទទួលកម្ចី គួរទៅរកសេវាហិរញ្ញវត្ថុផ្លូវការដើម្បីខ្ចីប្រាក់ និងស្វែងរកជំនួយពីអ្នកជំនាញ។ យ៉ាងណាមិញ ទោះបីជាយើងជាប់បំណុលដែលមិនអាចសងរួច ក៏ម្ចាស់បំណុលឬអ្នកចងការប្រាក់មិនអាចប្រើអំពើហិង្សា សម្លុតគម្រាមកំហែង ឬបំផ្លាញសម្ភារៈរបស់យើងបានឡើយ ដែលសកម្មភាពទាំងអស់នេះត្រូវបានហាមឃាត់ដោយច្បាប់ហើយកូនបំណុលអាចស្វែងរកអាជ្ញាធរដែលនៅជិតមកជួយអន្តរាគមន៍។ ជាមួយគ្នានេះ ម្ចាស់បំណុលក៏មិនអាចទៅរឹបអូសទ្រព្យធានាឬទ្រព្យសម្បិត្ដិដទៃទៀតដោយគ្មានការយល់ព្រមពីកូនបំណុលបានឡើយ លុះត្រាតែមានសេចក្ដីសម្រេចពីតុលាការ។ ក្នុងករណីដែលកូនបំណុលមិនអាចសងត្រលប់ទៅវិញ ម្ចាស់បំណុលឬអ្នកចងការប្រាក់អាចចរចារគ្នាដើម្បីស្វែងរកដំណោះស្រាយសន្តិវិធី ឬឈានទៅដល់នីតិវិធីតុលាការ។
