ហេតុអ្វីបានជាសេដ្ឋកិច្ចចិនកំពុងជួបការលំបាក?

រយៈពេលជាង២ទស្សវត្សនេះ សេដ្ឋកិច្ចប្រទេសចិនមានការរីកលូតលាស់គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើលជាមួយនឹងកំណើនប្រមាណ១០%ក្នុងមួយឆ្នាំដែលធ្វើឱ្យប្រទេសនេះក្លាយជាប្រទេសដែលមានសេដ្ឋកិច្ចធំជាងគេលេខ២នៅលើពិភពលោក។ ក៏ប៉ុន្តែ គិតត្រឹមខែមិថុនានៃឆ្នាំ២០២២នេះ សេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសនេះកំពុងស្ថិតនៅលើកំណើនយឺតបំផុត។ បើយោងតាម tradingeconomics អត្រានៃកំណើនផលិតផលក្នុងស្រុក(GDP)បានធ្លាក់ចុះរហូតដល់ទៅ២.៦% ហើយអត្រាកំណើនGDPប្រចាំឆ្នាំមានត្រឹមតែ0.៤%តែប៉ុណ្ណោះ ដែលទាំងនេះគឺបណ្តាលមកពីមូលហេតុជាច្រើនដូចជាការធ្លាក់ចុះនៃវិស័យអចលនទ្រព្យនិងការបន្តអនុវត្តគោលនយោបាយកូវីដសូន្យដល់តឹងរឹងជាដើម។ ដូច្នេះ សប្តាហ៍នេះយើងនឹងមកធ្វើការសិក្សាទៅលើបញ្ហាដែលកំពុងតែធ្វើឱ្យសេដ្ឋកិច្ចចិនកាន់តែមានសភាពអាប់អួរឡើង។

ការធ្លាក់ចុះនៃវិស័យអចលនទ្រព្យនៅចិន

វិស័យអចលនទ្រព្យជាវិស័យមួយក្នុងចំណោមវិស័យដ៏សំខាន់បំផុតនៃសេដ្ឋកិច្ចចិន។ យោងតាមរបាយការណ៍របស់ Economic Times វារួមចំណែក២៩%នៃផលិតផលក្នុងស្រុកសរុប (GDP) និង ស្ថិតនៅចន្លោះពី៣០%ទៅ៤០%នៃប្រាក់កម្ចីធនាគារសរុប។ តួយ៉ាង បើយើងក្រឡេកមកមើលអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅប្រទេសចិនពេលនេះវិញ យើងឃើញថាវិស័យអចលទ្រព្យនេះកំពុងជាប់គាំងនៅពេលដែលផ្ទះជាច្រើនមិនអាចបញ្ចប់ការសាងសង់បានដោយសារតែក្រុមហ៊ុនវិនិយោគធំៗកំពុងប្រឈមមុខនឹងវិបត្តិសាច់ប្រាក់ឬបំណុលនិងការធ្វើពហិការមិនបង់ប្រាក់របស់អ្នកទិញផ្ទះ។

វិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុរបស់ក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍអចនទ្រព្យ

តាមទ្រឹស្ដីសេដ្ឋកិច្ច និងតាមដាននៃប្រវត្ដិសាស្ត្រ បានបង្ហើយថាការកើនឡើងខ្ពស់ពេកនៃចលនទ្រព្យអាចនឹងងាយបង្កជាហានិភ័យទៅដល់សេដ្ឋកិច្ចក៏ដូចជាប្រព័ន្ធធនាគារ។ ហេតុនេះហើយដើម្បីដោះស្រាយក្តីកង្វល់នេះ នៅឆ្នាំ២០២០ រដ្ឋាភិបាលប្រទេសចិនបានចេញគោលនយោបាយមួយដែលមានឈ្មោះថា”Three Red Lines” ដែលជាគោលនយាបាយសម្រាប់ទប់ទល់នឹងការខ្ចីប្រាក់ច្រើនហួសហេតុដោយក្រុមហ៊ុនអភិវឌ្ឍសាងសង់។ ក៏ប៉ុន្តែ បើតាមរបាយការណ៍របស់ Reuters បានបង្ហាញថាក្រុមហ៊ុនជាច្រើនបានប្រើយុទ្ធសាស្ត្រផ្សេងៗក្នុងការខ្ចីបំណុល ដែលវាអាចប្រៀបបានដូចជាត្រីរួចពីសំណាញ់។ មួយវិញទៀត ក្រុមហ៊ុនវិនិយោគអចលនវត្ថុធំៗមួយចំនួនខ្ចីលុយទៅវិនិយោគលើផ្នែកផ្សេង ហើយជាធម្មតា ពួកគេប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្របង់រំលោះបណ្ដើរនិងសាងសង់បណ្ដ។ ជាឧទាហរណ៍ ក្រុមហ៊ុនEvergrande បានចាប់ផ្តើមវិនិយោគទៅក្នុងការផលិតដបទឹក រថយន្តអគ្គិសនី ថែមទាំងបានទិញក្រុមបាល់ទាត់ទៀតផង។ គួរបញ្ជាក់ផងដែរថា បច្ចុប្បន្ន Evergrande ជាក្រុមហ៊ុនដែលជំពាក់បំណុលច្រើនជាងគេដែលមានបំណុលសរុបជាង ៣០០ ពាន់លានដុល្លារសហរដ្ឋអាមេរិច។

ហេតុនេះហើយ នៅពេលដែលភាពតានតឹងផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុកាន់តែយ៉ាប់យឺនឡើង Evergrande និងអ្នកអភិវឌ្ឍអចលនទ្រព្យធំៗផ្សេងទៀតបានឈានទៅរកភាពមិនប្រក្រតី ហើយផលប៉ះពាល់ក៏បានរីករាលដាលពាសពេញឧស្សាហកម្ម។ តួយ៉ាងការធ្លាក់ចុះនៃវិស័យអចលនទ្រព្យបានបង្ហាញហានិភ័យនៃការប៉ះពាល់ជាប្រព័ន្ធដល់វិស័យផ្សេងៗទៀតរួមមានក្រុមហ៊ុនគ្រប់គ្រងទ្រព្យសកម្ម ធនាគារ វិស័យសំណង់និងសង្វាក់ផលិតកម្មដែកនិងគ្រឿងចក្រជាដើម។ ក្រុមហ៊ុន Fitch បាននិយាយថា នៅក្នុងប្រទេសចិន ៥៥% នៃតម្រូវការដែកត្រូវបានប្រើប្រាស់នៅក្នុងវិស័យសំណង់។ ម្យ៉ាងការធ្លាក់ចុះនៃអចលនទ្រព្យបានអូសទាញសូចនាករសេដ្ឋកិច្ចយ៉ាងទូលំទូលាយដូចជាការវិនិយោគទ្រព្យសកម្មថេរ និងការលក់រាយនៃលក់គ្រឿងសង្ហារឹម។ វិស័យធនាគារក៏អាចនឹងជាប់គាំងផងដែរ ព្រោះបំណុលកាន់តែច្រើនហើយក្រុមហ៊ុនគ្មានលទ្ធភាពក្នុងការសង។

ការធ្វើពហិការមិនបង់ប្រាក់

ចំពេលមានភាពចលាចលនេះ អ្នកទិញផ្ទះរាប់រយពាន់នាក់បានប្រមូលផ្តុំគ្នាឬចាប់ផ្តើមធ្វើពហិការដោយបដិសេធមិនព្រមបង់ប្រាក់កម្ចីរបស់ពួកគេសម្រាប់គម្រោងលំនៅដ្ឋានដែលមិនទាន់បញ្ចប់ឬជាប់គាំង។ បើយោងតាមGitHub គម្រោងនៃការសាងសង់មិនទាន់រួចរាល់ដែលមានអ្នកធ្វើពហិការបានឈានដល់៣២៦គម្រោង ស្របពេលដែលANZ Researchបានប៉ានប្រមាណថា វាអាចប៉ះពាល់ដល់ប្រាក់កម្ចីទិញផ្ទះប្រហែល២២២ពាន់លានដុល្លារ ដែលស្ថិតនៅលើតារាងតុល្យការរបស់ធនាគារ ឬប្រហែល ៤ភាគរយនៃប្រាក់កម្ចីមិនទាន់សង។ ការធ្វើពហិការមិនព្រមបង់ប្រាក់នេះកាន់តែបន្ថែមទម្ងន់ដល់បញ្ហាដែលមិនទាន់ដោះស្រាយ ស្របពេលដែលទីផ្សារអចលនទ្រព្យកំពុងតែចុះខ្សោយទៅ។ ជាក់ស្តែង នៅពេលដែលប្រជាជនបដិសេធមិនបង់ប្រាក់ វាបានបង្កជាការបាត់បង់ជំនឿចិត្តនៅក្នុងការទិញផ្ទះបន្តទៀត ដែលនេះជាកត្តាមួយបណ្តាលឱ្យទីផ្សារអចនទ្រព្យមិនអាចងើបឡើងវិញបាន។ ម្យ៉ាងវិញទៀត វាក៏អាចធ្វើឱ្យប្រជាជនបាត់បង់ជំនឿចិត្តទៅលើរដ្ឋាភិបាលដែរ បើពួកគេមិនអាចដោះស្រាយបញ្ហានេះបានទាន់ពេលវេលា។

ការបន្តអនុវត្តគោលនយោបាយកូវីដសូន្យ

ជាការពិតណាស់ ប្រទេសចិនគឺជាប្រទេសតែមួយគត់ដែលនៅអនុវត្តគោលនយោបាយកូវីដសូន្យរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។ ប្រទេសចិនបានបិទខ្ទប់ទីក្រុងធំៗជាច្រើន ដែលបានបង្កជាបញ្ហាដល់ការធ្វើជំនួញនិងការបង្អាក់សង្វាក់ផលិតកម្ម។ ចំនួនអ្នកឆ្លងថ្មីនៅតែកើតមានច្រើន ហើយទីណាដែលមានអ្នកឆ្លងថ្មី ទីនោះនឹងត្រូវបិទទាំងស្រុងតែម្តង ដែលនេះបានបង្កឱ្យមានផលប៉ះពាល់និងការព្រួយបារម្មណ៍ដល់សហគ្រាស ក្រុមហ៊ុននិងវិស័យទេសចរ។ ជាក់ស្តែង ភាពគ្មានការងារធ្វើគឺជាបញ្ហាដ៏សំខាន់មួយដែលបណ្តាលមកពីការបិទខ្ទប់។ ទិន្នន័យថ្មីដែលបានចេញផ្សាយ ដោយការិយាល័យស្ថិតិជាតិរបស់ប្រទេសចិនបង្ហាញថាភាពអត់ការងារធ្វើរបស់យុវជនបានកើនឡើងដល់១៩.៣%នៅក្នុងខែមិថុនា។ វាជាកម្រិតខ្ពស់បំផុតចាប់តាំងពីទិន្នន័យត្រូវបានផ្សព្វផ្សាយជាលើកដំបូងកាលពីបួនឆ្នាំមុនដោយកាលនោះតួលេខនេះមានកម្រិតទាបដល់ទៅ ៩.៦ ភាគរយ។ ម្យ៉ាង វាបានធ្វើឱ្យមានការរំខានដល់ខ្សែសង្វាក់ផលិតកម្មនិងការធ្វើជំនួញតាំងពីខែមេសា។ ទាំងនេះសុទ្ធតែជាគុណវិបត្តិសេដ្ឋកិច្ចដែលបន្តអស់រយៈពេលជាច្រើនខែនៃគោលនយោបាយសូន្យកូវីដ។ នៅពេលដែលសេដ្ឋកិច្ចកំពុងដំណើរការយឺត រដ្ឋាភិបាលហាក់បីដូចជាមិនព្រមដោះស្រាយបញ្ហាសង្គមមុនទេ តែបែរជាទៅបង្កើនវិនិយោគក្នុងហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធទៅវិញដែលគិតថាវាអាចមានភាពវិជ្ជមានឡើងវិញ។ ប៉ុន្តែការពិត គឺថាការបិទខ្ទប់ដ៏តឹងរឹងបានធ្វើឱ្យខូចសេដ្ឋកិច្ចយ៉ាងខ្លាំងកាលពីមុនមកម្ល៉េះ ហើយការចំណាយលើហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធកាន់តែច្រើនគឺគ្រាន់តែធ្វើឱ្យមានដំណើរការឡើងវិញនូវឧស្សាហកម្ម និងសេវាកម្មដែលត្រូវបានធ្លាក់ចុះដោយការបិទខ្ទប់តែប៉ុណ្ណោះ។